Rechtbank Overijssel deed op 28 december 2016 een belangwekkende uitspraak. Een werknemer werd in 2007 tijdens zijn werk geëlektrocuteerd. Aansluitend ontstonden bij hem verschillende klachten: extreme vermoeidheid, concentratiestoornissen, transpireren, koude extremiteiten en vaag zien met het linkeroog. De medische voorgeschiedenis van de werknemer was blanco.
Volgens de rechter is het niet eenduidig en eenvoudig vast te stellen welke gevolgen toe te wijzen zijn aan het elektrocutieongeval. Uit deskundigenrapporten blijkt dat een gevolg van elektrocutie door blikseminslag kan zijn het optreden van een syndroom van permanente autonome of vegetatieve disregulatie, ofwel het (voortdurend) optreden van met name hoofdpijn en vermoeidheid, naast concentratie- en aandachtsverdelingsproblemen. Niet is vast komen te staan dat de werknemer aan dit syndroom lijdt. Verder komt uit de deskundigenrapporten naar voren dat duidelijk medisch-wetenschappelijk bewijs of onderzoek naar de gevolgen van elektrocutie en/of blikseminslag ontbreekt, dat er (wereldwijd) geen elektrocutie-expertisecentrum bestaat en dat in de beschikbare medische literatuur alleen individuele gevallen worden beschreven dan wel een theoretische benadering wordt gegeven. Een objectief medische onderbouwing voor een conclusie dat elektrocutie leidt tot klachten en beperkingen, en zo ja, welke, is daarmee niet voorhanden.
Dit betekent volgens de rechter niet dat de klachten niet in verband kunnen staan met de elektrocutie en dus een andere oorzaak moeten hebben. Gelet op de gelijkenis van neuro(psycho)logische klachten, past de rechter het toetsingskader zoals dat wordt gehanteerd in whiplashzaken toe. Dit toetsingskader houdt samengevat in dat: indien sprake is van klachten die aanwezig, reëel, niet ingebeeld, niet voorgewend, en niet overdreven zijn, aan het bewijs van causaal verband in geval van dergelijke klachten niet al te hoge eisen mogen worden gesteld en dat het ontbreken van een specifieke, medische aantoonbare verklaring voor de klachten niet aan het aannemen van causaal verband in de weg staat. Dit betekent dat als er sprake is van klachten die voorafgaande aan het ongeval niet bestonden, op zich door het ongeval verklaard kunnen worden en waarvoor een alternatieve oorzaak ontbreekt, het bewijs van het causaal verband als geleverd kan worden beschouwd.
Na toepassing van dit toetsingskader oordeelt de rechter dat er een causaal verband bestaat tussen de elektrocutie en de klachten van de werknemer en dat de werkgever aansprakelijk is voor de hieruit voortvloeiende schade van de werknemer. Deze uitspraak leert dat indien daar voldoende aanknopingspunten voor zijn, het hierboven genoemde toetsingskader ook buiten whiplashzaken kan worden toegepast.
Zie voor de gehele uitspraak: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBOVE:2016:5157
