Deze week verscheen het rapport Monitor Zorggerelateerde Schade. In dit rapport stond de vraag centraal of potentieel vermijdbare schade en potentieel vermijdbare sterfte in ziekenhuizen is gedaald ten opzichte van de vorige meting in 2011/2012. Uit dit rapport blijkt dat er tussen half 2015 en half 2016 meer dan 1000 mensen zijn overleden in ziekenhuizen door medische fouten. Dat betekent dat 3,1% van de in een ziekenhuis overleden patiënten met een medische misser te maken heeft gekregen. Ze overleden ‘mede omdat iets in de behandeling of het zorgproces niet goed is gegaan’.
Het rapport Monitor Zorggerelateerde Schade heeft mede ten doel om preventiemogelijkheden te verbeteren en daarmee overlijden door medische fouten in de toekomst te voorkomen of in ieder geval te verminderen. Het is goed dat hier aandacht aan wordt besteed en dat er wordt geprobeerd om de zorg te verbeteren. Maar wat kunt u doen als een familielid overlijdt ten gevolge van een medische fout of wat kan je doen als u als gevolg van een medische fout niet overlijdt, maar wel letsel oploopt en daardoor schade lijdt?
Volgens de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz) moeten medische fouten verplicht aan de patiënt gemeld worden en opgenomen worden in het medisch dossier van de patiënt. Deze wet moet ook zorgen voor een betere en snellere aanpak van klachten. Per 1 januari 2017 dienen alle zorgaanbieders een klachtenfunctionaris te hebben, waar patiënten bij terecht kunnen met hun klacht. Lang niet altijd leidt een dergelijke traject tot een bevredigende uitkomst. U kunt er dan ook voor kiezen om de behandelend arts of het ziekenhuis aansprakelijk te stellen. U zult hierbij moeten stellen en bewijzen dat er sprake is van een medische fout met schade tot gevolg en dat er dus niet sprake was van een complicatie.
Het onderscheid tussen een medische fout en een complicatie is in de praktijk soms lastig aan te tonen. Het verschil is dat een complicatie een realistisch risico is dat altijd kan optreden bij een ziekte of een medische ingreep. Bij een medische fout is de schade te wijten aan een verwijtbare tekortkoming van de arts of andere hulpverlener(s). Wat voor een gedupeerde een fout lijkt, kan na een medische evaluatie toch een complicatie blijken te zijn.
Als ervoor wordt gekozen om een arts of ziekenhuis aansprakelijk te stellen, dan zal eerst het medisch dossier verzameld moeten worden om inzicht te krijgen in hetgeen er is gebeurd. Hierbij zal veelal een beoordeling van een medisch adviseur noodzakelijk zijn. Afhankelijk van de uitkomst van de evaluatie door een medisch adviseur kan de arts of het ziekenhuis aansprakelijk worden gesteld. In veel gevallen zal er dan een discussie met het ziekenhuis en diens verzekeraar volgen over de vraag of er wél of niet gesproken kan worden van een ‘medische fout’. Als de fout uiteindelijk vast komt te staan, zal er nog een onderzoek moeten plaatsvinden naar de gevolgen van de fout. Er wordt dan gekeken hoe uw letsel en uw situatie eruit gezien zouden hebben als de arts wél goed had gehandeld.
Helaas blijkt in de praktijk te vaak dat dergelijke discussies lang duren en veel geld kosten. Dat is dan ook begrijpelijkerwijs een grote drempel voor slachtoffers om de strijd aan te gaan tegen een arts of ziekenhuis en diens verzekeraar. Gelukkig blijkt ook vaak genoeg dat een “lange adem” loont en dat het slachtoffer van een medische fout uiteindelijk toch zijn gelijk krijgt en dat zijn schade vergoed wordt.
