Wanneer het gaat om letsel door dieren, kan je maar moeilijk het dier zelf aansprakelijk stellen. Bij wilde dieren zal je daarom meestal zelf voor de schade op moeten draaien. Indien het dier echter een bezitter heeft, kan je dan weer die bezitter aansprakelijk stellen. Onderstaand praktijkvoorbeeld toont mooi aan hoe zo’n risicoaansprakelijkheid juist werkt.
Een man rijdt met zijn fiets voorbij een huis, waarna er ineens een kat naar buiten stormt. De kat rent tegen de fietser aan, die op zijn beurt valt. Ten gevolge van de val loopt de fietser een polsbreuk op. Bovendien is er ook lichte schade aan zijn fiets. De kat zelf blijkt in het bezit te zijn van het twaalfjarig meisje van dat huis.
In Nederland is er een zogenaamde risicoaansprakelijkheid met betrekking tot het bezit van dieren. Het is de bezitter van het dier die dan aansprakelijk is voor de schade. In dit geval zou het dus gaan om het twaalfjarig meisje. Echter is er in Nederland ook een wettelijke regeling met betrekking tot de aansprakelijkheid van minderjarigen. Tot de leeftijd van veertien jaar zijn het dan de ouders (of de wettelijke voogd) die aansprakelijk zijn. Welke schadeposten zijn opgenomen in de schadeclaim? In deze schadeclaim zal de schade aan de fiets en de medische kosten (eigen risico zorgverzekering) opgenomen zijn. Gelet op het feit dat de man een gebroken pols opgelopen heeft, is er mogelijks ook sprake van andere schadeposten. Zo zal de man zich nu bijvoorbeeld niet langer per fiets kunnen verplaatsen. De man zal dan bijvoorbeeld ook de kostprijs voor het openbaar vervoer kunnen claimen bij de aansprakelijke ouder(s) of voogd(en).