In het geval van letselschade bij sport en spel is het een stuk moeilijker om een andere partij aansprakelijk te stellen. Iedere deelnemer gaat er immers mee akkoord dat hij of zij aan bepaalde risico’s onderhevig is. Toch is het soms nog steeds mogelijk om een andere sportdeelnemer aan te spreken, zoals onderstaand praktijkvoorbeeld mooi aantoont.
Het vijfendertigjarige slachtoffer is hier een amateurvoetballer die speelt in de seniorencompetitie 7x7 mannenvoetbal. In deze voetbaldiscipline gelden regels die afwijken van de klassieke spelregels die we kennen van 11x11 mannenvoetbal. Zo zijn onder andere de buitenspelregels niet van toepassing en zijn slidings nadrukkelijk verboden. Het gaat dan ook om een voetbalvorm voor hobbyvoetballers op, in voetbaltermen, ‘oudere leeftijd’. Tijdens de wedstrijd heeft het slachtoffer de bal aan de voet en kan hij een doelpunt scoren. Een speler van de tegenstander beslist echter om toch een sliding in te zetten. Die sliding was niet alleen door het reglement verboden maar was bovendien zo driest dat het slachtoffer er een enkelbreuk aan overhoudt en naar de Spoedeisende Hulp moet worden gebracht. Daar moeten de breukfragmenten gefixeerd worden door midden van een plaat en schroeven. Nadien wordt het been ook in een gipsverband geplaatst en geldt er een steunverbod van acht weken. Het slachtoffer, die actief is in de bouwsector, kan gedurende al die tijd niet meer werken. Bovendien blijft hij achter met enkele lelijke littekens.
Het klopt dat men bij een sportongeval minder snel aansprakelijk is voor de schade ten gevolge van het ongeval. Als deelnemer van een sportactiviteit mag je nu eenmaal, in een redelijke mate, risico’s verwachten. In dit geval ging het echter om een grove overtreding van de spelregels. Het uitvoeren van slidings is immers uitdrukkelijk verboden en wordt altijd met een uitsluiting bestraft. Bovendien ging het om een wel heel roekeloze sliding, waardoor er wel degelijk sprake is van een onrechtmatige daad. De andere sportbeoefenaar is met andere woorden aansprakelijk voor de schade van het slachtoffer.
De medewerker kan in de eerste plaats een vergoeding eisen voor de kosten ten gevolge van het ongeval. Het ging hierbij niet om medische kosten. Die kosten worden immers reeds gedekt door de ziektezorgverzekering en de collectieve ongevallenverzekering van de KNVB. Wel kan het slachtoffer een deel van het inschrijvingsgeld eisen, daar hij daar geen verder gebruik van kon maken. Ook de beschadiging van zijn voetbalschoenen (omdat ze bv. in het ziekenhuis werden opengeknipt), zal ten laste van de aansprakelijke zijn. Eveneens heeft het slachtoffer het recht op een vergoeding voor de gederfde inkomsten. Tot slot kan het slachtoffer een smartengeldvergoeding vorderen voor de helse pijn die hij diende te doorstaan. Ook de gederfde levensvreugde door zijn hobby niet langer uit te kunnen oefenen, komt voor vergoeding in aanmerking.