In 2017 was het aantal arbeidsongevallen in Nederland gestegen met 7 % ten opzichte van 2016. Al vijf jaar lang stijgt het aantal meldingen bij de Arbeidsinspectie. Gelukkig is de aansprakelijkheidswetgeving gunstig voor de werknemer. Onderstaand praktijkvoorbeeld toont dat dan ook aan.
De vijftigjarige werknemer was net langsgegaan bij de systeembeheerder om een fout te melden. Toen hij van de trap afdaalde om opnieuw de werkruimte te betreden, kwam hij ten val. Hierbij struikelde hij over een door een andere werknemer achtergelaten rugzak. Medewerkers plaatsten er immers wel vaker hun rugzak gezien zij niet toegelaten zijn in de hygiënische werkruimte. Slechts één van de twee verlichtingsbronnen functioneerden, waardoor de medewerker die rugzak niet had waargenomen. Op het moment van het ongeval droeg de man geen veiligheidshelm, daar hij die op het bankje aan de uitgang van de werkruimte had achtergelaten. Ten gevolge van het ongeval loopt de medewerker een gebroken neus en een gapende hoofdwonde op. Enkele hechtingen in het ziekenhuis volstonden ter behandeling van de letselschade, maar de medewerker zal echter altijd een litteken behouden die schuin loopt vanaf de haarlijn tot net voorbij het linkeroog. Ten gevolge van het ongeval werkte ook de nieuwe smartphone van de medewerker niet langer. Ook die smartphone kreeg immers een zware klap te verwerken.
In deze zaak is de werkgever aansprakelijk voor het bedrijfsongeval. Op de werkgever rust immers een ruime zorgplicht. Zo had hij een veilige werkomgeving moeten garanderen. De valpartij had dan ook voorkomen kunnen worden indien de werkgever tijdig had ingegrepen en de verlichting had laten vervangen. Ook had de werkgever duidelijke (verbods)regels moeten opstellen omtrent het achterlaten van rugzakken in de trappenhal én had hij de nodige controles moeten (laten) uitvoeren. Het feit dat de werknemer geen veiligheidshelm droeg terwijl dat volgens het veiligheidsreglement wel verplicht is, speelt geen rol. De werkgever is hier voor 100 % aansprakelijk.
De werknemer kan alvast een schadevergoeding vorderen voor de schade aan zijn smartphone. Het kan gaan om de herstellingskosten of om de vervangingskosten. Gelet op het feit dat de medewerker zich naar de Spoedeisende Hulp diende te begeven, heeft de medewerker ook recht op een schadevergoeding voor de medische kosten. In de praktijk zal het gaan om het deel eigen risico bij de zorgverzekering. De medewerker heeft eveneens recht op andere kosten die verband houden met het schadegeval. Denk bijvoorbeeld aan de portkosten voor het versturen van de aansprakelijkstelling of de kosten voor het openbaar vervoer om na het bezoek aan de Spoedeisende Hulp opnieuw thuis te geraken. Tot slot zal de medewerker een smartengeldvergoeding kunnen vorderen voor de pijn die hij diende te doorstaan en de aanwezigheid van het litteken. De hoegrootheid van die smartengeldvergoeding is afhankelijk van verschillende factoren. Zo zal men er bijvoorbeeld rekening mee houden dat een litteken op het hoofd duidelijk een grotere impact heeft dan een litteken elders op het lichaam. Toch zal men ook de hogere leeftijd van de medewerker in aanmerking nemen: men neemt aan dat een litteken bij een jonger persoon een grotere impact zal hebben op diens psyche. Dat laatste laat zich dan ook vertalen in een hogere (of hier: lagere) smartengeldvergoeding.