Er zit een flink onderscheid in hoe erg verschillende weggebruikers op de weg beschermd zijn en hoeveel schade ze aan kunnen richten. Wanneer je als voetganger aangereden wordt door een vrachtwagen, is de kans op ernstig letsel een stuk groter dan wanneer je tegen een andere voetganger aan loopt. De wet houdt hier rekening mee. In artikel 185, de Wegenverkeerswet (wvw), gaat het over aansprakelijkheid bij ongevallen tussen zwakke en sterke verkeersdeelnemers. Met sterke verkeersdeelnemers worden bestuurders van gemotoriseerde voertuigen bedoeld. Zwakke verkeersdeelnemers zijn ongemotoriseerd, zoals voetgangers en fietsers.
De Wegenverkeerswet is in 1994 opgesteld en geldt sinds 1 januari 1995. In de Wegenverkeerswet staan alle wetten en regels die gelden op de openbare weg. Het doel van deze wet is het zo goed mogelijk garanderen van de veiligheid van weggebruikers. In het kort zegt de verkeerswet dat, in een ongeluk tussen een gemotoriseerd voertuig en een niet-gemotoriseerde verkeersdeelnemer (zwakke verkeersdeelnemer), de weggebruiker met het gemotoriseerde voertuig in principe aansprakelijk is voor het ongeval en de opgelopen schade. Hiervoor hoeft deze weggebruiker dus niet per se de schuldige van het verkeersongeval te zijn. Dit betekent dat aansprakelijkheid in zulke gevallen niet gebaseerd is op schuld, maar op welke manier je deel uitmaakt van het verkeer. Dit is een voorbeeld van risico-aansprakelijkheid.
Door de Wegenverkeerswet wordt de veiligheid van voetgangers en fietsers beschermd. Hoewel het kan klinken alsof een fietser of voetganger alles kan doen wat hij wil en helemaal nergens meer op hoeft te letten, is dit niet zo. In de eerste plaats is het voor je eigen veiligheid en de veiligheid van anderen belangrijk om op te blijven letten in het verkeer. Daarnaast betekent de risico-aansprakelijkheid in artikel 185, de wegen- en verkeerswet, niet dat de bestuurder van een gemotoriseerd voertuig altijd alle schade moet betalen. Wanneer het ongeluk je eigen schuld is, kan de aansprakelijkheid worden gedeeld. Bij ‘eigen schuld’ kun je onder andere denken aan een fietser die door rood rijdt of aan het appen is terwijl hij fiets. Maar ook als dit het geval is blijft de sterke verkeersdeelnemer door de Wegenverkeerswet dus hoe dan ook verantwoordelijk voor minimaal de helft van de schade.
Je bent als gemotoriseerde weggebruiker dus altijd (gedeeltelijk) aansprakelijk in een ongeval met een zwakke verkeersdeelnemer. Ook wanneer je er niets aan kon doen. Voor die gevallen hebben sommige verzekeraars een speciale regeling. De No blame-No claim regeling. Dit betekent dat het ongeval waar je geen schuld aan hebt niet wordt meegenomen in je no-claim korting. Je premie gaat dus niet omhoog. Dit is niet zo bij alle verzekeraars, dus het kan de moeite waard zijn om de polisvoorwaarden te lezen!
Iets wat je nog wel eens in de media hoort, is dat er een verkeersongeval heeft plaatsgevonden en de bestuurder daarna is doorgereden. Binnen de Wegenverkeerswet is er een specifiek artikel dat gaat over het verlaten van de plaats van het ongeval. Het verlaten van de plaats van het ongeluk is strafbaar. Het is belangrijk om te weten dat dit voor iedereen geldt die betrokken is bij het ongeval. Dus ook alle voetgangers en fietsers. Dit artikel in de wegen- en verkeerswet maakt geen onderscheid tussen veroorzakers, slachtoffers, zwakke en sterke verkeersdeelnemers.
Het kan zijn dat je zo geschrokken bent van het ongeluk dat je in een paniekreactie de plaats van het ongeluk toch verlaten hebt. Dit betekent niet meteen dat je strafrechtelijk vervolgd wordt. Hoewel art. 7 van de wvw uitlegt dat het verlaten van het ongeval strafbaar is, is hier een uitzondering voor gemaakt. Als je binnen twaalf uur na het verkeersongeval naar de politie gaat en je daar vrijwillig meldt vervalt de strafbaarheid door het verlaten van de plaats van het ongeval.
In de wegen- en verkeerswet staan niet alleen de geldende regels voor de weggebruikers. In deze wet zijn ook regels opgenomen over wanneer er een officieel verkeersbesluit nodig is. Een verkeersbesluit is een besluit van een wegbeheerder om de verkeerssituatie aan te passen door bijvoorbeeld nieuwe verkeersborden te plaatsen, oude verkeersborden te verwijderen of uitzonderingen op regels in te laten gaan. In de Wegenverkeerswet staat wat een verkeersbord betekent en een officieel verkeersbesluit bepaalt bijvoorbeeld waar een verkeersbord komt te staan.
De meest voorkomende uitzonderingen op de Wegenverkeerswet vinden plaats door middel van de officiële verkeersbesluiten. Niet voor iedere verandering is zo’n verkeersbesluit nodig. Een gemeente mag bijvoorbeeld besluiten een verkeersdrempel in de straat aan te brengen zonder dat hier een verkeersbesluit voor nodig is. Dit is zo, omdat de functie van de weg niet verandert. Het is niet zo dat door de verkeersdrempel opeens iemand anders voorrang krijgt. Volgens de Wegenverkeerswet is er in zulke gevallen geen verkeersbesluit nodig. Een verkeersbesluit is wel nodig wanneer het bijvoorbeeld gaat om het aanbrengen van een zebrapad of haaientanden (en alle andere tekens op het wegdek). Ook het maken van een wegversmalling of fysieke veranderingen hebben een verkeersbesluit nodig. Een fysieke verandering is bijvoorbeeld een boer die met zijn tractor over het fietspad mag omdat dit de enige manier is waarop hij gemakkelijk bij zijn wei kan komen.
De letselschade advocaten van SAP staan met regelmaat cliënten bij die het slachtoffer geworden zijn van een verkeersongeval. Bij een deel van deze verkeersongevallen spelen de verkeerswet, officiële verkeersbesluiten en alle regels en uitzonderingen die daarbij horen een grote rol. Deze wetten en regels zijn daarom van groot belang voor onze advocaten. Zij zijn hier dan ook goed van op de hoogte. Zo kunnen ze je op de beste manier helpen en ervoor zorgen dat het grootst mogelijke percentage schade vergoed krijgt van de tegenpartij.
Ben jij in een verkeersongeval terecht gekomen en wil je graag advies over hoe nu verder? Neem contact met ons op en een advocaat geeft je vrijblijvend gratis advies.