Producten die je via een webshop of een fysieke winkel koopt, moeten veilig zijn. Dat is een verplichting van de producent naar de uiteindelijke consument. Zo hoort een e-sigaret niet in het gezicht te ontploffen en hoort babyvoeding voor de vervaldatum niet bedorven te zijn. Het gaat om onveilige producten waardoor eenvoudig letselschade kan ontstaan. In dergelijke gevallen heb je recht op een schadevergoeding.
De wetgever geeft een duidelijke definitie van wat wordt verstaan onder een onveilig product. In principe gaat het om producten die niet voldoen aan de verwachtte normale eigenschappen en hierdoor dus niet veilig zijn. Die verwachtingen moeten steeds beoordeeld worden in functie van de ‘redelijkerwijze verwachtingen’, het tijdstip waarop het product in het verkeer werd gebracht (zo kan later wetenschappelijk onderzoek gevaren blootleggen) en hoe het product werd gepresenteerd. Bovendien moet het gaan om redelijkerwijs te verwachten gebruik. Zo mag je bijvoorbeeld verwachten dat deodorant niet explodeert tijdens het gebruik ervan. Tenzij je het natuurlijk als vlammenwerper gebruikt…Maar wat indien je het product gebruikt zoals redelijkerwijs te verwachten en het voldoet aan de vereisten van een onveilig product, bij wie kan je dan de schade verhalen? De wetgever spreekt hier van productaansprakelijkheid.
De wetgever geeft aan dat onveilige producten niet op de markt mogen gebracht worden. Daarom is de persoon die het product op de markt brengt aansprakelijk voor de schade ten gevolge van dat onveilig product. Het gaat hierbij om de toegebrachte letselschade maar niet om de schade aan het product zelf. Die productaansprakelijkheid geldt overigens niet alleen voor producten in de letterlijke zin van het woord (bv. levensmiddelen, medicijnen, een auto of een televisietoestel), maar ook bijvoorbeeld om gas, water en elektriciteit.
Hier is sprake van een keten van aansprakelijkheden waarbij je zelf de keuze hebt wie je al dan niet aansprakelijk zal stellen. Vaak zal een advocaat bij de aansprakelijkstelling rekening houden met enkele praktische zaken. Het kan bijvoorbeeld gaan om de fabrikant van het onveilig product. Wanneer die fabrikant zich echter in een of ander Aziatisch land situeert, is dat niet zomaar een goed idee. In dat geval kan misschien beter het bedrijf dat zijn naam aan het onveilig product verbonden heeft aangesproken worden. Tot slot kan je ook de importeur die het product in de Europese Gemeenschap importeerde aanspreken of, onder bepaalde voorwaarden, de leverancier van het onveilig product aansprakelijk stellen.
De aansprakelijke partij zal de volledige letselschade moeten vergoeden. Het gaat om alle kosten die je maakt ten gevolge van het schadegeval (dus ook de kosten voor de advocaat), de gemiste inkomsten en het smartengeld. De kostprijs van het onveilig product dient de aansprakelijke partij niet automatisch te betalen.Onder bepaalde voorwaarde (drempelbedrag) kan je ook een schade vorderen ten gevolge van een beschadiging aan goederen. Denk bijvoorbeeld aan het ontploffen van een e-sigaret waardoor jouw nieuwe smartphone naar de filistijnen is.