Met meer dan 25 jaar ervaring op de teller heeft SAP Letselschade Advocaten al heel wat vormen van letselschade voorbij zien komen. Voor onze advocaat medisch tuchtrecht was dat ook het geval voor schade ten gevolge van medische fouten. Bij dergelijke medische fouten denken we nog steeds aan horrorscenario's: verhalen van patiënten die tijdens een operatie wakker worden, de amputatie van een verkeerd lichaamsdeel of het stomweg vergeten van een boor in de buik van het slachtoffer. Dergelijke doemscenario's zijn zeker niet onbestaande, maar vaak zijn het echter veel onschuldigere fouten. Hoewel de gevolgen dat lang niet altijd zullen zijn. SAP Letselschade Advocaten geeft tien praktijkvoorbeelden van medische fouten.
Een eerste medische fout behelst het niet stellen van een juiste diagnose. Zo werd in 2005 een mammografisch onderzoek uitgevoerd bij een vrouw. In 2006 volgde uiteindelijk een tweede mammografisch onderzoek. Uiteindelijk bleek de vrouw borstkanker te hebben, maar had het onderzoek naar die twee mammografieën deze diagnose niet gesteld. Bij een goede diagnose had de vrouw 80% kans op een succesvolle behandeling gehad. Door de foute diagnose kwam de vrouw echter te overlijden. Het was een van de vele doden door medische fouten. De nabestaanden stelden het ziekenhuis dan ook aansprakelijk voor deze medische fout.
Bij een operatie in het St. Antonius Ziekenhuis te Nieuwegein werd fout na fout gemaakt. Hier onderging een vrouw een operatie aan haar hart. Voor die operatie diende men aderen uit haar been te gebruiken. Daarbij liep het een en ander mis. Een dag later begon de voet van de patiënt blauw uit te slaan en had de patiënt al last van intense pijnklachten. De afdelingsarts werd hiervan op de hoogte gesteld, maar greep niet in. Dat zou wel overgaan. Nog een dag later was haar been al volledig afgestorven. Het bleek niet meer te redden. Voor het afzetten van het been waren vervolgens drie operaties nodig, met de nodige complicaties. De vrouw zocht hulp bij SAP Letselschade Advocaten en kreeg acht jaar en heel wat procedures later een integrale schadevergoeding ten gevolge van deze medische fout door het ziekenhuis. De vrouw zit echter nog steeds gekluisterd aan haar rolstoel.
Het niet stellen van een diagnose kan een medische fout uitmaken. Hetzelfde geldt voor het stellen van een foutieve diagnose. Dat gebeurde in 2012 bij een ziekenhuis in Den Haag. Een man liet daar een prostaatonderzoek uitvoeren en kreeg te horen dat hij een ernstige vorm van prostaatkanker had. Niet veel later werd zijn prostaat weggenomen, waardoor de man ook impotent en incontinent werd. Achteraf bleek de man helemaal geen prostaatkanker te hebben gehad. Tijdens het onderzoek zou het prostaatweefsel van de man verwisseld zijn met dat van een andere patiënt. Een medische blunder met grote gevolgen. Uiteraard ondernam de man actie.
Dat er over medische fouten voorbeelden te vinden zijn, staat vast. Zo ook dit voorbeeld uit 2011. Bij deze zaak (ECLI:NL:RBROT:2011:BQ8168) liet een vrouw een borstvergrotende operatie uitvoeren en lachrimpels en mondplooien opvullen.
De dame was na de operatie ontevreden over de opvulling van haar rimpels en mondplooien. Er ontstonden onder meer onderhuidse bloedingen na de ingreep op haar ogen, iets wat door een dermatoloog werd vastgesteld. Niet veel later kreeg ze ook klachten aan haar borsten. Uiteindelijk heeft een andere arts de protheses verwijderd, waarna bleek dat de dame met de ziekenhuisbacterie pseudomonas aeruginosa was besmet.
De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd bracht een onaangekondigd bezoek aan het bedrijf dat de borstvergroting uitvoerde en stelde vast dat er ernstige risico's waren voor de gezondheid en de veiligheid van de patiënten. De schadeclaim na de medische fout werd ingewilligd: zowel de materiële schade als de immateriële schade dienden te worden vergoed.
Bij deze zaak (ECLI:NL:RBZLY:2010:BN6383) kreeg een man tijdens een golftoernooi een acute hartstilstand. Een van de medespelers, een professor en emeritus-hoogleraar kindergeneeskunde, verzorgde de eerste fase van de reanimatie. Kort daarna kwamen de hulpdiensten ter plaatse en namen de verpleegkundigen de reanimatie over.
Het ambulancepersoneel heeft met behulp van een masker en een ballon de beademing uitgevoerd en met behulp van een ECG het hartritme gecontroleerd. Omdat daaruit bleek dat er sprake was van ventrikelfibrilleren, werd defibrillatie toegepast. Na vijf pogingen werd het hartritme hersteld. Kort daarna is in de rechterelleboogplooi een infuusnaald ingebracht om vocht en medicatie toe te dienen en zijn mislukte pogingen ondernomen om tot intubatie over te aan.
Dit mislukte, omdat de patiënt met de arm begon te zwaaien. Hierdoor is de infuusnaald buiten de bloedvaten beginnen te lopen. Dit zou later veel problemen opleveren. Een ambulancemedewerker merkte op dat het infuus niet goed liep. Daarop is een drukmanchet op het infuus geplaatst en werd een agente gevraagd om het infuus hoger te houden. Nadien bleek het infuus nog steeds niet goed te lopen en is het infuus in de rechterarm afgekoppeld om een infuus in de linkerarm aan te brengen.
Uren later constateerde men dat de rechterarm dik was. Dit werd niet als zorgelijk aangemerkt. Drie dagen lang verbleef de patiënt op de IC-afdeling. De dag na de opname werd een compartimentsyndroom in de rechterarm geconstateerd. Uiteindelijk is de rechterarm, ondanks het snel uitvoeren van een operatie, functieloos geraakt. Een totale uitval van de zenuwen van de onderarm was het resultaat.
Uiteindelijk oordeelde de rechter dat er fouten zijn gemaakt tijdens de reanimatie. Net als er bij andere medische fouten voorbeelden zijn van hoge schadevergoedingen, was dit ook hier het geval. Als voorschot op de schadevergoeding werd al meteen 65.000 euro toegewezen. Het toont aan dat een schadeclaim bij een medische fout hoog kan oplopen.
Dat er over medische fouten voorbeelden legio zijn, staat vast. Ook in 2012 waren er over medische fouten verhalen te vertellen (ECLI:NL:RBROT:2012:BW4845). Bij deze zaak had een man ruzie over een telefoon, waarna hij werd neergestoken en een steekwond in de rechterbovenbuik opliep. Hij werd naar de IC gebracht. De volgende dag ging hij naar de afdeling heelkunde. Hij gaf aan buikpijn te hebben en had geen eetlust. Volgens de zusters zou het probleem aan de ademhaling liggen. Er werd verder niet ingegrepen.
Enkele dagen later kreeg het slachtoffer koorts. Er is dan een nieuwe CT-scan gemaakt en er werd vastgesteld dat het slachtoffer ontlasting in de buik had. Hij werd met spoed geopereerd. De pijn bleef en enkele dagen later volgde er een nieuwe operatie. De buikwond werd opengelaten en hij kreeg een stoma, fistels en een drain. Er volgden meerdere buikoperaties en in totaal is hij ongeveer twee maanden in het ziekenhuis opgenomen. Het slachtoffer bleek ook nadien buikklachten te hebben, een moeizame ontlasting te hebben en niet meer goed tegen melkproducten te kunnen. Hij kan niet langer zware gewichten tillen, heeft een beperkt uithoudingsvermogen en kan niet meer sporten. Hij heeft ook te veel schaamtegevoel om nog naar het zwembad te gaan en houdt zijn buik altijd bedekt.
Volgens de expert had men al veel vroeger, onder verdenking van een darmletsel, een exploratieve laparotomie moeten uitvoeren. Hierdoor is er nodeloos tijd verloren. Het is moeilijk te zeggen of er bij een snellere vaststelling geen complicaties zouden zijn geweest en of een volledig functieherstel mogelijk zou zijn geweest, maar in ieder geval is er sprake van een gemiste kans op een volledig functieherstel. Ondanks dat het niet eenvoudig is om te zeggen wat er in een hypothetische situatie zou zijn gebeurd en dat het niet kan worden uitgesloten dat dezelfde complicaties ook bij een snellere ontdekking zouden zijn opgetreden, acht men de kans daarop kleiner. Daarom is het zo dat omwille van deze medische fout het ziekenhuis een flinke schadevergoeding moet betalen.
Er treden jaarlijks veel medische fouten op en dus is het niet onlogisch dat er over medische fouten veel voorbeelden te benoemen zijn. Een ander voorbeeld van een medische fout door een ziekenhuis vinden we bij een arrest van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (ECLI:NL:GHARL:2014:181).
In deze zaak viel een vrouw van 79 jaar in de woning van haar dochter van de trap en kwam ze hierbij op haar hoofd terecht. Ze werd overgebracht naar de spoedafdeling van het ziekenhuis, waar men een CT-scan heeft gemaakt. Bij deze scan is een hematoom vastgesteld. De ernst van deze situatie werd eerst onderschat en pas uren later is ze met spoed overgebracht naar het UMC Utrecht, waar er meteen een neurochirurgische operatie is uitgevoerd om het subduraal hematoom te ontlasten. Ten gevolge van de urenlange vertraging heeft de vrouw verschillende restverschijnselen overgehouden. Ze moet drie dagen per week naar de dagopvang, er is huishoudelijke hulp nodig en ze heeft voortdurend verzorging nodig. Dat er bij medische fouten voorbeelden zijn van ernstige gevolgen heeft deze zaak nogmaals bewezen.
Laat het duidelijk zijn dat er over medische fouten veel voorbeelden zijn van zaken waarbij er vertraging optrad. Een vertraging die ervoor heeft gezorgd dat kansen werden gemist of dat de letselschade werd verergerd. Dit stond ook centraal bij een zaak die voor de rechtbank Gelderland (ECLI:NL:RBGEL:2016:1941) verscheen. Bij deze zaak merkte het slachtoffer op dat zijn zicht van het linkeroog was verminderd en dat hij een zwarte streep zag. Hij belde naar de huisartsenpost, waar men aangaf om met een extra kussen onder het hoofd te slapen en de volgende ochtend contact op te nemen met de huisarts.
De volgende ochtend was het zicht nog meer afgenomen. De huisarts verwees hem meteen door naar een oogarts die een netvliesloslating vaststelde. Hij was op dat moment niet nuchter en kon hierdoor pas 's avonds worden geopereerd. Deze operatie werd uiteindelijk uitgesteld tot de volgende ochtend. Zijn zicht zou nooit meer hetzelfde zijn. Volgens experts zou de kans op een gunstig herstel 85% bedragen indien de diagnose donderdagavond werd gesteld en de operatie hierdoor vrijdag meteen had kunnen plaatsvinden. Voor de rechter was de situatie duidelijk: hij wees meteen een voorschot van 15.000 euro op de schadevergoeding toe.
Het is niet altijd zo dat bij medische fouten voorbeelden over lichamelijke schade gaan. Ook psychisch leed kan worden veroorzaakt door een medische fout. Dat bewijst een zaak (ECLI:NL:RBROT:2006:AX2193) waarbij een vrouw voor haar bevalling werd opgenomen in een ziekenhuis. Drie dagen later kwam haar dochter ter wereld, met een nauwelijks waarneembare hartactie. De reanimatie van het pasgeboren kind slaagde niet, waarna het meisje officieel overleden werd verklaard. Bij de obductie van het overleden kindje werden geen long- en hartafwijkingen vastgesteld. Nog dezelfde dag is de bevallen moeder naar huis gestuurd, zonder enige verdere begeleiding. Zij heeft dit als kwetsend, beledigend en inadequaat ervaren en vindt dat er fouten zijn gemaakt. Zowel de fout als de aansprakelijkheid worden erkend.
Voor de laatste fout in ons rijtje met medische fouten en voorbeelden daarvan verwijzen we naar een uitspraak van de rechtbank Utrecht (ECLI:NL:RBUTR:2007:BA4040). Hierbij werd een vrouw in het ziekenhuis opgenomen voor de behandeling van een bacteriële meningitis. Ze neemt op het moment van de opname het medicijn Lioresal. In het ziekenhuis zet men deze medicijnbehandeling verder, maar door een fout werd gedurende de eerste dagen een overdosering verstrekt. Men merkt de fout op en past de dosering de volgende dagen aan. Uiteindelijk overlijdt de vrouw. Het ziekenhuis weigert te erkennen dat de gemaakte fout de oorzaak van het overlijden is, maar wil wel de schade vergoeden die volgens hen wel het rechtstreekse gevolg is van de overdosering. De rechter kent een voorschot toe van 2.500 euro. Wat het overlijden betreft, moet er eerst nog verder onderzoek worden uitgevoerd.
Dat er over medische fouten verhalen bestaan, mag duidelijk zijn. Bij een medische fout in een ziekenhuis of een medische fout door een arts heb je in veel gevallen recht op een schadevergoeding. Een arts heeft namelijk een verregaande zorgplicht ten opzichte van zijn patiënt. Tussen een arts en een patiënt geldt een geneeskundige behandelingsovereenkomst die door de wet is geregeld. Zo moet de arts zich aan de geheimhouding houden, moet hij zijn patiënt informeren en moet hij zich als een goed hulpverlener gedragen. Als hij dit niet doet, heb je recht op een schadeclaim na de medische fout. Wat te doen bij medische fouten? Spreek er even over met een letselschade specialist. We helpen je graag verder en geven aan welke vervolgstappen nodig zijn.