Het zenuwstelsel bestaat uit verschillende onderdelen. Eén van deze onderdelen is het perifere zenuwstelsel. Het perifere zenuwstelsel zorgt voor gevoel en beweging overal in het lichaam. Wanneer iets in het perifere zenuwstelsel beschadigt, spreken we van een aandoening van het perifere zenuwstelsel of perifeer zenuwletsel. Het is ook wel een aandoening aan de zenuwen voor gevoel.
Een onderdeel van het perifere zenuwstelsel is een plexus (ook wel plexus brachialis). Dit is een vlechtwerk van zenuwen. Aandoeningen aan het perifere zenuwstelsel worden relatief vaak veroorzaakt door schade aan de plexus.
Een zenuw bestaat uit een verzameling zenuwcellen. Een zenuwcel kan meer dan een meter lang zijn. De uitloper van de zenuw wordt een axon genoemd. Als de aandoening aan het perifere zenuwstelsel veroorzaakt wordt door een doorgesneden axon, kan deze zenuw uit zichzelf herstellen. Dit duurt echter erg lang. Een zenuw kan met ongeveer één millimeter per dag herstellen.
Verzamelingen van axonen worden fascikels genoemd. Een fascikel heeft een omhulling. Verzamelingen fascikels komen ook samen en vormen de perifere zenuw. Perifeer zenuwletsel kan zich dus voordoen op alle niveaus, van axon tot de hele zenuw.
Wanneer je last hebt van een aandoening aan het perifere zenuwstelsel kan dat verschillende symptomen hebben:
Deze vormen van aandoeningen van het perifere zenuwstelsel hebben voornamelijk uitwerking op de armen.
Er zijn verschillende dingen waardoor je een aandoening aan het perifere zenuwstelsel kunt krijgen. Een van de oorzaken is een tumor. Bij perifeer zenuwletsel zijn deze tumoren bijna altijd goedaardig. Ze kunnen op ieder deel van het perifere zenuwstelsel ontstaan. Deze aandoening aan het perifere zenuwstelsel is goed te behandelen.
Schade aan één perifere zenuw kan komen door een verwonding zoals een bij een ongeluk. Hierbij kunnen verwondingen komen kijken als snijwonden (bijvoorbeeld bij het breken van een autoruit), bijt- en scheurwonden na bijvoorbeeld een hondenbeet of wanneer er een groot gewicht op het lichaam drukt (zoals wanneer je klem komt te zitten onder een motor). Deze aandoeningen van de zenuwen voor gevoel kunnen ervoor zorgen dat de zenuw tijdelijk, gedeeltelijk of helemaal niet meer werkt.
Een andere vorm van perifeer zenuwletsel is rekletsel. Bij rekletsel worden de zenuwvezels overrekt. Hierdoor ontstaat uitval. Bij deze vorm van perifeer zenuwletsel is meestal geen behandeling nodig. Dit herstelt het lichaam vanzelf.
Een aandoening aan het perifere zenuwstelsel kan ook bij de geboorte ontstaan. Dit kan gebeuren wanneer een arm van de baby wordt overrekt.
Soms is er een mogelijkheid om een aandoening aan het perifere zenuwstelsel met een operatie te herstellen. Deze mogelijkheid is echter beperkt. Of de operatieve optie in jouw geval mogelijk is hangt af van het soort letsel, je leeftijd en je algehele conditie. Wanneer de aandoening aan de zenuwen voor gevoel veroorzaakt is door doorsnijding van een zenuw, kan deze in theorie gehecht worden. Als dat kan hecht een plastische chirurg de twee van elkaar gesneden uiteinden van de zenuw weer aan elkaar. In sommige gevallen maakt de plastisch chirurg gebruik van een gedeelte van een zenuw uit een andere plek in het lichaam. Dit gedeelte wordt dan tussen de twee van elkaar gesneden uiteinden gehecht.
Na de operatie om de aandoening aan de zenuwen voor gevoel te verhelpen, ben je niet direct weer de oude. In eerste instantie moet de aanhechting van de zenuw (zenuwnaad) drie weken goed beschermd worden, niet alleen tegen dingen van buitenaf maar ook om te zorgen dat er geen rek op komt. Meestal wordt hiervoor gezorgd door middel van gips. Na deze drie weken kan er gestart worden met oefeningen en na zes weken kun je de dagelijkse dingen weer doen. Het volledige herstel kan echter meer dan een jaar duren.
Perifeer zenuwletsel kan ook veroorzaakt worden door een bedrijfsongeval of een medische fout. Als dit bij jou het geval is, heb je waarschijnlijk recht op schadevergoeding na het perifeer zenuwletsel. Perifeer zenuwletsel wordt bij een ongeval soms gemist. Dit omdat het niet in alle gevallen direct zichtbaar is.
Om te kunnen bepalen of en hoeveel schadevergoeding je bij perifeer zenuwletsel kunt claimen, moet de aard van het letsel worden vastgesteld door een arts. De aard van een aandoening aan de zenuwen voor gevoel is echter vaak lastig vast te stellen. Wat wel vastgesteld kan worden, zijn de gevolgklachten. Als je bijgestaan wordt door een letselschade advocaat zijn deze gevolgklachten heel belangrijk voor het opstellen van een schadeclaim. De schadeclaim is de eerste stap naar een schadevergoeding bij perifeer zenuwletsel.
Heb jij perifeer zenuwletsel opgelopen buiten je eigen schuld? Vertel ons je verhaal en we kijken samen of we je kunnen helpen.