Van een verzekeraar mag je verwachten dat hij het letselschadedossier snel en adequaat afhandelt. Toch blijkt dat in de praktijk lang niet altijd het geval te zijn. Wanneer je vraagt waarom dat zolang moet duren? Dan krijg je waarschijnlijk een van de volgende antwoorden. Ook wij kunnen ervan meespreken.
“Wij willen niet betalen tot onze medische adviseur ons de bevestiging heeft gestuurd”, dat horen we wel vaker. Vaak zou die medische adviseur momenteel ook een wachttijd hebben van enkele maanden. Kan natuurlijk gebeuren in een wereld waar verzekeraars steeds argwanender worden. We kunnen het nog begrijpen: een whiplash letsel staat misschien nog ter discussie gelet op het weinig zichtbaar karakter de aandoening. Maar dat de verzekeraar eerst enkele maanden moet wachten om een medisch adviseur langs te sturen om te beoordelen of jij jouw been wel verloren hebt? Gelukkig is regeneratie bij mensen nog geen mogelijkheid…
Je bent slachtoffer geworden van een verkeersongeval. Je hebt alles mooi volgens het boekje gedaan. Het Europees Aanrijdingsformulier werd correct ingevuld en alle partijen ondertekenden het. Uiteraard ga je dan aankloppen bij de verzekeraar van de aansprakelijke en krijg je te horen: “maar wij kunnen niks doen zolang de verzekerde niks bij ons heeft aangemeld”. Diezelfde verzekerde betaalde uiteraard zijn premies stipt, maar toch doet de verzekeraar niet de moeite om hem zelf even op te bellen. Uiteindelijk zit er niks anders op dan de tegenpartij persoonlijk aansprakelijk te stellen en te vragen een en ander over te dragen aan de verzekeraar, opdat hij wel tot actie zou overgaan.
Vooraleer de verzekeraar voorschotten wil uitbetalen, willen ze natuurlijk eerst een bezoek brengen aan het slachtoffer. De buitendienst heeft uiteraard geen tijd: “de volgende vier maanden volgeboekt”, hoor je dan. In de tussentijd weigert de verzekeraar uiteraard voorschotten uit te betalen. Wanneer je dan vraagt waarom ze per se een bezoek willen brengen aan een comapatiënt? Die laatste is nu niet echt het schoolvoorbeeld van een loslippig persoon. “Dat is de procedure meneer”, vat de verzekeraar het goed samen.
Een verkeersongeval waarbij een partij in alle eerlijkheid zijn fout heeft toegegeven op het Europees Aanrijdingsformulier behoeft weinig discussie. Of wel? “We wachten altijd eerst op het proces-verbaal van de politie”, krijg je immers van de verzekeraar te horen. Tot drie maanden kan dat wachten duren. Uiteraard staat er ook helemaal niks nieuws in het proces-verbaal. Wat had de verzekeraar dan ook verwacht?
Na twee gewone brieven en evenveel aanmaningen nog steeds geen antwoord gekregen van de verzekeraar. Dan is het tijd om (nogmaals) de telefoon te raadplegen. “Oh, maar die liggen waarschijnlijk gewoon ergens in de stapel. We bekijken het later wel!”, antwoordt de sympathieke medewerker dan. Bij een aangetekende brief mag je toch wel wat meer aandacht verwachten. We zullen dus maar hopen dat die stapel zich niet in de papiercontainer bevindt?