Een beroepsziekte en de bijhorende letselschade, het komt vaker voor dan Nederlanders soms durven denken. Zelfs een depressie of een tenniselleboog kan een beroepsmatige basisoorzaak kennen. In zo’n geval zal de werkgever aansprakelijk zijn voor alle schade en heb je recht op een fikse schadevergoeding. Wanneer spreken we over een beroepsziekte? Om in aanmerking te komen voor een beroepsziekte moet voldaan zijn aan verschillende voorwaarden.
Logisch, zonder aandoening of ziekte kan er immers geen sprake zijn van aansprakelijkheid. Toch hoeven we bij een beroepsziekte niet altijd meteen te denken aan erge ziekten zoals longkanker of asbestose. Ook een burn-out of chronische eczeem kan een beroepsmatige oorzaak hebben. Indien er een ziekte of een aandoening aanwezig is, is er voldaan aan de eerste voorwaarde. Of het gaat om een psychische of fysische aandoening, speelt hierbij geen rol. Om die aanwezigheid aan te tonen, moet er natuurlijk ook een diagnose opgesteld worden. Hiervoor kunnen gegevens opgevraagd worden bij de arts of kan de huisarts een verslag afleveren. Eventueel zal de huisarts naar een specialist verwijzen. De vaststelling van een CAS-code mag hierbij niet over het hoofd gezien worden.
Verder moet er ook een verband zijn met de werksfeer, aangezien de beroepsziekte daar zijn oorsprong moet kennen. Vaak wordt er gekeken naar een eventuele relatie tussen de blootstelling en de aandoening (bv. voor een kapper en kapperseczeem is dit duidelijk), of kijkt men naar de biologische plausibiliteit. Indien er ook andere blootstellingsoorzaken een verklaring kunnen vormen (bv. roken bij longkanker) zal dat knauwen aan de sterkte van het verband. In de praktijk zal een arts vaak specifieke vragen stellen over de klacht, de verhouding met het werk (wordt het erger wanneer je aan het werk bent), het ontstaan van de klachten, het eventueel verminderen van de klachten tijdens verlofperiodes en het al dan niet voorkomen van gelijkaardige klachten bij collega’s.
Na de nodige afwegingen gemaakt te hebben, zal de arts zijn conclusies trekken. Hierbij houdt hij er rekening mee dat beroepsziekten vaak een multicausale oorzaak hebben. De arts zal het bestaan van de beroepsziekte signaleren via het NCvB en/of via de Signalering Nieuwe Arbeidsgerelateerde Aandoeningen Loket. De bedrijfsarts is hoe dan ook verplicht om een beroepsziektemelding te communiceren naar de patiënt. De werkgever mag ook geïnformeerd worden over de werkgebondenheid. Dat laatste is logisch, aangezien de werkgever nog steeds aan zijn zorgplicht moet voldoen ten opzichte van zowel jou als jouw collega’s. Zo’n melding aan de werkgever zal altijd impliceren dat hij meteen de noodzakelijke maatregelen moet nemen om de gezondheid van zijn werknemers te waarborgen.
Willen we nu de werkgever ook aansprakelijk stellen voor de opgelopen schade, dan stellen zich bijkomende voorwaarden. Zo mag bijvoorbeeld niet voldaan zijn aan de verschillende gronden waarmee de werkgever zich van zijn aansprakelijkheid kan bevrijden. Zo zal de werkgever kunnen aantonen dat hij voldaan heeft aan zijn zorgplicht en hij alles in het werk gesteld heeft om de schade te voorkomen. Het doel: aantonen dat jij als werknemer bewust roekeloos was of met opzet handelde. Was je dat niet? Dan zal er inderdaad sprake zijn van zowel een beroepsziekte als van aansprakelijkheid in hoofde van de werkgever. Weet wel dat die aansprakelijkheid niet altijd 100 % aansprakelijkheid impliceert, aangezien een beroepsziekte ook andere oorzaken kan hebben of een combinatie ervan kan vormen. Dat bij discussie in deze laatste fase een letselschade advocaat vaak onontbeerlijk zal blijken, dat willen we andermaal benadrukken.
Lees ook: Wat is een beroepsziekte?
Wat valt er onder beroepsziekte?
Beroepsziekte, wat nu?
Hoe ontstaat een beroepsziekte?
Wanneer heb je een beroepsziekte?
Letselschade en beroepsziekte: wat moet je weten?