12 januari 2013. De rechtbank Utrecht heeft een mooi vonnis gewezen op 5 december 2012 (zie www.rechtspraak.nl LJN:BY7842) over de aansprakelijkheid van farmaceutisch bedrijf Eli Lilly. Een Parkinson-patient die het middel Permax kreeg voorgeschreven in 1997, raakte gokverslaafd en bracht zichzelf en anderen daardoor grote schade toe. Ook ontstond er een grote behoefte aan sex. Pas toen Eli Lilly in november 2006 waarschuwde voor deze ernstige bijwerking, wist de patient waardoor zijn gokverslaving was ontstaan en kon hij daar een einde aan maken. De rechtbank gaat er vanuit dat het bedrijf in 2000 op de hoogte moest zijn van deze bijwerking. Ook gaat zij uit van een (causaal) verband tussen gokverslaving en het gebruik van Permax. Na enig speurwerk vond SAP wetenschappelijk onderzoek uit 1996 waarin al de stof dopamine (de stof in Permax, maar ook in andere geneesmiddelen) in verband werd gebracht met gokverslaving. Er is rechtspraak over bijvoorbeeld het geneesmiddel Halcion dat een fabrikant moet waarschuwen voor bij haar bekende bijwerkingen. Een fabrikant moet ook actief op zoek naar het bestaan van bijwerkingen en daar iets mee doen, anders wordt met de gezondheid van patienten gegokt.
Uit literatuur is gebleken dat er in elk geval vanaf 2000 een relatie tussen gokverslaving, dopamine agonisten en Parkinson onderzocht is. De rechtbank benoemt hiervoor een deskundige.
De beste situtaie voor een patient is dat deze, volledig geinformeerd over de voor- en nadelen, in samenspraak met zijn behandelaar, een beslissing neemt over het al dan niet gebruiken en voortzetten van de medicatie.
Ik schat in dat Eli Lilly in deze zaak zal worden veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding. In dat verband is het verstandig dat de patienten die het betreft hun belangen bundelen en zich samen sterk maken.
Martin de Witte
